Chciałabym żeby takich dni jak dzisiejszy nie było wcale... Żeby okazało się że to wszystko to tylko koszmarny sen... Znowu ten smutek i pustka... Całe ostatnie pięc lat mojego życia było podporządkowane pod Piotrusia Pana... A dziś nie ma mi zupełnie nic do powiedzenia... Tak bardzo się ciesze że mam mojego Kwiatuszka... Decyzja o urodzeniu jej była moją najlepszą decyzją w życiu w odróżnieniu od decyzji o wyjściu za Piotrusia... Chciałabym zrozumiec kiedyś jak można byc tak bardzo skrzywionym człowiekiem jak On...
Moj mąż ma 31 lat a wciaż zachowuje się jak dziecko...
Po 5 latach małżeństwa nie wiele zmienił ze swego wcześniejszego kawalerskiego życia... Na początku myślałam że po prostu potrzebuje czasu na przestawienie się że nie jest już sam... A dziś już wiem że on taki jest i sam nie wiele chce i umie zmienić w tym kierunku...
Szkoda mi tych 5 lat nadzieji, wiary i oczekiwania na lepsze które nigdy nie nadeszło...
Dodaj komentarz